Najważniejsze i największe żydowskie kluby sportowe to były Makabi (Żydowskie Towarzystwo Gimnastyczno-Sportowe „Makabi” w Warszawie), Hapoel (Żydowski Klub Sportowy „Hapoel”), Jutrznia (Robotnicze Stowarzyszenie Wychowania Fizycznego „Jutrznia”) i Gwiazda (Żydowski Robotniczy Klub Sportowy Gwiazda).
W latach 20-tych i 30-tych dwudziestego wieku polskie i żydowskie kluby sportowe były podzielone pod względem ideologii politycznych, które reprezentowały, wszystkie kluby powstały z inicjatywy zrzeszeń politycznych i związków zawodowych. Były więc światopoglądowo politycznie podzielone. Za najbardziej neutralny, apolityczny klub, historycy dziś uznają klub Polonia Warszawa, ze względu na to że w jego drużynach i sekcjach grali sportowcy reprezentujący wszystkie mniejszości narodowe, zamieszkujące wówczas Warszawę. Klub otrzymał też łatkę klubu inteligenckiego, ponieważ głównie elity przychodziły kibicować klubowi. Najbardziej popularnym w tamtych czasach kibicem Polonii była Adolf Dymsza, popularny jako aktor, który za młodu był sportowcem tegoż właśnie klubu. On stworzył kulturę i styl kibicowania w klubie przed wojną i nadawał szczególny klimat wierności drużynie Polonii. Także w czasie okupacji wspomagał finansowo zawodników Polonii.
Sport uprawiały i kibicowały mu wszystkie warstwy społeczne i również polskie elity. Oficerski Yacht Klub polski (Wojskowy Klub Wodniaków) miał wśród swoich honorowych członków prezydenta Ignacego Mościckiego i Stefana Starzyńskiego. Footballem interesował się Kazimierz Sosnkowsk
i (późniejszy Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych), który do wybuchu wojny był prezesem warszawskiej Polonii. Leopold Okulicki trenował sekcję piłkarską Legii, zaś Stefan Rowecki (późniejszy dowódca Armii Krajowej) był prezesem Wojskowego Klubu Sportowego „Żoliborz”, który posiadał swoją przystań na wysokości warszawskiej cytadeli.
Na fali boomu budownictwa sportowego w okresie przedwojennym powstał także Centralny Instytut Wychowania Fizycznego, przemianowany w 1935 roku na Akademię Wychowania Fizycznego, była to Akademia Wojskowa im. Józefa Piłsudskiego. Sama uczelnia powstała z inicjatywy marszałka i jest przykładem samowystarczalnego kampusu, który posiada własny basen, boiska, sale gimnastyczne i bieżnie, ale także np. akademiki. Może być też przykładem modernizmu lat 20-tych i 30-tych zeszłego wieku , który swoim architektonicznym założeniem pięknie wpisuje się w otaczający go Las Bielański i jest do tej pory ozdobą warszawskich Bielan.
Uczelnia została zaprojektowana przez profesora Politechniki Warszawskiej Edgara Norwerta. Miała na celu szkolenie kadry polskich sportowców a także nauczycieli i trenerów do szkół i wojska. Akademia Wychowania Fizycznego stała się także macierzą polskich olimpijczyków np. Janusza Kusocińskiego (zamordowany we wsi Palmiry na obrzeżach Puszczy Kampinoskiej), Eugeniusza Lokajskiego (poległy w Powstaniu Warszawskim), Bronisława Czecha (narciarz, który zginął w obozie koncentracyjnym w Auschwitz), którzy stali się symbolem walki Niemców z elitą Polski.